Donny! Je stond weer in de basis, hoe was het?
“Het was een pittig potje. Ik ben er een tijdje uit geweest en dat kon ik ook wel merken. De eerste zeventig minuten zijn weer gespeeld, maar de vrijheid, het lekkere gevoel, ontbreekt nog. Het ging niet vanzelf. Je verleert het voetballen niet en ik ben fit, op gewicht en mijn lichaam is in orde, maar wedstrijdfit zijn, bestaat echt. Het ging in de tweede helft iets beter, maar ik kan nog een paar klassen beter dan dit.”

Heb je een extra terugslagje qua fitheid omdat je in de zomer geblesseerd raakte, waardoor de basis wat smaller is?
“Euhm, dat weet ik niet. Het komt ook aan op weer een beetje durven. Ik wilde de bal via een hakje meegeven aan David Neres, maar dat miste alle overtuiging. En die voorzet van Quincy Promes was aan de harde kant, maar zulke ballen heb ik ook wel eens binnen gelopen. De overtuiging moet weer terug. Misschien zit het gewoon tussen mijn oren, maar daar kun je niet tegen trainen.”

Het verbaast me een beetje dat dit zo voor jou voelt. Joël Veltman heeft zoiets ook wel eens verteld, maar hij was een jaar uitgeschakeld...
“Het is ook weer niet zo erg als met Joël, maar ik moet een drempeltje over om me weer helemaal vrij te voelen. Normaal is het allemaal koek en ei, maar nu moet ik er echt veel moeite voor doen. Om echt fit te worden, moet ik veel wedstrijden spelen en zorgen dat ik geen reactie krijg vanuit mijn hamstring. De afspraak was voor Ajax - Fortuna dan ook: een minuutje of zeventig.”

Is het lekker om in een goed draaiend elftal terug te keren?
“De eerste helft was van onze kant niet goed, maar ik kijk naar mezelf en ben kritisch op mijn eigen prestatie. Ik kwam amper aan de bal en we kregen als team niet echt de druk erop. De behandeling van Nico Tagliafico bleef voor mijn gevoel ook maar duren. Het leek alsof we tien minuten lang met z'n tienen stonden. Gelukkig speelde ik in de tweede helft alweer iets vrijer.”